بسم الله الرحمن الرحیم
«زنده بودن» یا «زندگی کردن»؟ مسئله این است!
سخن در «سبک زندگی!» است؛ اما اینکه «زندگی» چیست و چه فرقی با «زنده بودن» دارد؟ سخن ابتدایی این نوشتار است. در جایی خواندم:
«زنده بودن حرکتی افقی است از زایشگاه تا قبرستان؛ ولی زندگی کردن حرکتی عمودی است از فرش تا عرش؛ از خاک تا افلاک؛ از ناسوت تا ملکوت؛ از دنیا تا عقبی و بالاخره از انسان تا «خدا».»
با اندکی دقت در این سخن در مییابیم اولا؛ ما در چه حالیم؟ زندگی کردن یا زنده بودن؟
ثانیا؛ گرچه برای زنده بوده «نقشه راه» خاصی نیاز نیست ولی برای زندگی کردن نیازمند به نقشه راه و یا همان «سبک زندگی» هستیم.
اما اینکه «این نقشه راه کدام است و از چه طریقی میتوان به بهترین و مطمئنترین آنها دست یافت؟» سخن دومی است که این نوشتار در پی دستیابی به پاسخ آنست.
در مقدمه باید گفت: تهیه همین نقشه راه نیز مستلزم دریافت ما از «هدف زندگی» و پاسخ ما به این سوال است. اینکه برای چه خلق گشتهایم و در این گذر سریع و کوتاه عمر به دنبال چه میگردیم و به بیان دیگر «مقصد» و «مقصود» ما از این زندگی چیست؟
چرا که اگر مقصد را نیابیم و یا مقصدی غیر صحیح داشته باشیم تمامی رفتار و فعالیتهایمان نوعی «حرکت دوّار!» و به مثابه حرکت «حمار طاحونه!» خواهد بود. حرکتی که هیچ انسان عاقلی خواهان آن نیست.
البته این بحث بسیار مفصل تر از آنست که در این مختصر بگنجد ولی در یک کلام می توان مقصد مورد توافق همه انسانهای حقجو را در این عبارت خلاصه نمود:
«نیل به همه زیباییها و همه کمالات و دستیابی به «بهترینها» برای همیشه!»
که بی شک یگانه مصداق آن، جز «حضرت جانان» و کسب رضای او نخواهد بود.
و بی تردید هر مقصد دیگری غیر از آن «سراب»ی باطل و بی ارزش خواهد بود.
اکنون اگر مقصد و مقصود خدا باشد و خداگونه شدن؛ بهترین نقشه راه نیز همانست که او خود، برایمان ترسیم نموده است: «اسلام ناب محمدی»؛ همان که حاصل تلاش آن نبی رحمت صلی الله علیه و آله و ذریه پاکش ائمه معصومین علیهم السلام یعنی آن راهنمایان بی نظیر و مطمئن؛ آن خداگونههای مجسّم بر روی زمین؛ آن رهیافتگان اهل وصال و آن اسوههای انسان کامل بوده و نسخه ای بی بدیل و صددرصد کارآ در رساندن انسان به مقصد متعالی خلقت است.
آری برتری سبک زندگی در یک کلام «مجموعه تعالیم ارزشمند دین» و عمل به آنهاست. تعالیمی که هیچ عرصه از زندگی انسان [پیش از تولد تا پس از مرگ] را از قلم نیانداخته و برای کوچکترین نیاز! انسان برنامه دارد.
و اکنون اگر من و تو خواهان دستیابی به این برترین نسخه و نقشه راه هستیم باید با تمام قوا سعی در بالا بردن اطلاعات دینی خود و عمل به این دستورات انسانساز و حیاتخش داشته و در مسیر این سیر الی الله تعالی با استعانت از حضرتش و بالا بردن میزان انقیاد و اطاعت از معصومین علیهم السلام و البته با اندکی استقامت؛ ثابت قدم باشیم.
به امید وصال حضرتش
والسلام علی من اتبع الهدی
اکبر فرحزادی نویسنده این سطور معتقد است تنها مذهب بی نقص و نجاتبخش اسلام شیعی است و بدون هدایت اهل بیت علیهم السلام هرگز نمی توان به مقصد رسید. بیایید همه در نشر آموزه های اهل بیت علیهم السلام کوشا باشیم. |